الفت دل عمرها شد دست وپایم بسته است

قطرهٔ خونی ز سرتا پا حنایم بسته است

آرزو نگذشت حیف از قلزم نیرنگ حرص

ورنه عمری شد پلش دست دعایم بسته است

همچو صحرا با همه عریانی وآزادگی

نقد چندین گنج درگنج ردایم بسته است

رفته ام زین انجمن چون شمع و داغ دل بجاست

حسرت دیدار چشمی بر قفایم بسته است

عبرتم محمل کش صد آبله واماندگی

هرکه رفتاری ندارد پا به پایم بسته است

زیر گردون برکدامین آرزو نازدکسی

تنگی این خانه درها بر هوایم بسته است

کاش ابرامی درین محمل به فریادم رسد

بی زبانیها در رزق گدایم بسته است

کو عرق تا تکمه ای چند ازگریبان واکنم

خجلت عریان تنی بند قبایم بسته است

الرحیل زندگی دیگرکه برگوشم زند

موی پیری پنبه بر ساز درایم بسته است

معنی موج گهر از حیرتم فهمیدنی ست

رفته ام از خویش ویادت دل به جایم بسته است

مصرع فکربلند بیدلم اما چه سود

بی دماغیهای فرصت نارسایم بسته است